شعر خوندن برای حسنا

عزیز خاله وقتایی که خونمونی زمان زیادی رو صرف تاب تاب بازی میگذرونی و من برات شعر میخونم و تو گوش میدی. امروز  هر چی شعر بلد بودم برات خوندم و ازت میخواستم تکرار کنی اما تو ساکت بودی. بهت گفتم حسنا دلت نمیخواد حرف بزنی گفتی: نــــــــه و خندیدی! امروز فهمیدیم که چقدر کم شعر حفظم. برا همین تصمیم گرفتم هم خودم شعر یاد بگیرم و برات تکرار کنم که بعد تو هم با کلمات آشنا شی و بتونی زودتر حرف بزنی.

این مطلب رو از اینترنت سرچ کردم جالبه.

**********

تاب تاب عباسي، خدا منو نندازي ...

پيش از آن كه يك بازي باشد، يك آيين است ...

آييني براي نزديكي تو به خداوند ...

خودت مي داني كه هر بار مي خواهي با آفريدگارت حرفي بزني، نا خودآگاه به بلندي گرايش پيدا مي كني، سرت را بالا مي گيري، به بالا نگاه مي كني، كف دستهايت را بالا مي بري ...

پس حالا هم تاب مي خوري تا از زمين كنده شوي، بالا بروي، به آسمان نزديك شوي و صدايت را راحت تر به گوش خداوند برساني ...


. تاب، طناب يا زنجيري است كه دو سر آن را به دو درخت يا به شاخه ي يك درخت يا به دو تير بسته،تخته اي روي آن قرار داده، روي آن نشسته و در هوا معلق مي شوند.

.. از بازي هاي كهن و آييني ايراني مي باشد كه از دوره هاي پيش از اسلام در مراسم و مناسك آييني آغاز سال و نوروز توسط مردم انجام مي شده است و هنوز هم در اين روز ها و روزهاي ديگر سال به اين بازي پرداخته مي شود.

... شايد قديمي ترين نام آن باد پيچ يا باز پيچ باشد. باد بيچ، از تركيب باد و پيچ، ساخته شده است كه پيچ به معناي تاب خوردن و باد خوردن مي باشد.

**********

اینم یه شعر قشنگ که اول خودم حفظ میکنم بعد بهت یاد میدم!

شعر کودکانه مورم و دانه می برم

مورم و دانه می برم

دانه به لانه می برم

شش پا و دو شاخک دارم

صحرا می رم دون می آرم

اینجا می رم اونجا می رم

پایین میام بالا میرم

تنهایی سخته کار من

سنگینه خیلی بار من

جمع می شویم با مورچه ها

صف می کشیم تو باغچه ها

دنبال هم مثل قطار

با هم می ریم دنبال کار

کار می کنیم کار می کنیم

گندمو انبار می کنیم

تا وقتی که از آسمان

پایین میاد برف و باران

تو لونه بی دون نباشیم

زار و پریشون نباشیم